Jeśli jesteś człowiekiem, na którego spadło milion smutków, nie ważne jak prawdziwych, a jak wymyślonych, i jeśli jesteś człowiekiem, który pozamieniał te przygniatające czarne głazy w drobne ziarenka piasku, to przybij pięć. A tak naprawdę, to przybij mi pięść, Pudzianie. Co nie zabije, to nie zabije, ale co trzeba zrobić, żeby wzmocniło? Ano nie wiem.. To dzieje się jakoś samo. Bardzo możliwe, że codzienność leczy każdy ból dupy, chociaż to właśnie codzienność mikro bóle powoduje trywialnie najdotkliwsze. Ło jezu, jutro na siódmą!, ło jezu, znowu rachunek za prąd!, ło jezu, nie nastawiłam zupy w garze na czas - teraz nie mam co jeść, kurwa mać! Takie malutkie smuteczki to ja kocham, śmieję im się w twarz, przytulam, mówię, że jutro je wszystkie pogłaszczę i razem potańczymy czaczę. Przecudna cza cza cza? Ta jedna cza-cza odmieniła mnie! To nic nie szkodzi, że dalej nie wiem kim jestem i dalej nie wiem jak żyć, że nie mogę zdecydować się na wybór między: być panem świata i kazać Wam składać mi dary z kokosów i robali, czy być panem jedynie w obrębie własnego sadu i móc latem wpieprzać jabłka, bo należy mi się, skoro o jabłonki musiałam dbać całym rokiem. Tańczę czaczę i jest cacy. Chwytam wiatry, wiaterki, halne chwytam, zefirkom też nie mówię: żegnajcie, zefirki. Leci dzień za dniem, wcale niestracone są te dni. Aż dziw... Aż dziw, że można mieć aż tyle, że można mieć wszystko, właściwie bierzesz zewsząd, bo jesteś duży i wysoki, bo sięgasz tu i tam. Nooo taaaaak, w tym sklepie, zwanym życiem, wysokich półek bez liku! Bez zmartwień, jeszcze się dochapiesz towarów z najwyższych półek. Spoko, człoeku, drabiny na allegro też sprzedają. Damy radę. Ja, Ty, My, Wy, Oni. Ono jeszcze nie, ono jest za małe, ono niech se cycka ssie. Ono, kiedy przyjdzie pora, też się dochapie. A póki co, codzienność jest taka, że obieram ziemniaka. Bo tani i zdrowy. Bo trzeba zrobić życie na pięć dni w przód. Zupa będzie. Zupa krem. Zupę krem to ja chętnie, nawet przez pięć dni tę samą, zjem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz